واندوگراف دستگاهی است که می‌تواند مقدار زیادی الکتریسیته ساکن تولید کند، درستمثل ابرها؛

به‌طوري كه وقتی دست‌تان را به آنمی‌زنید، می‌توانید جرقه‌هایی مثل رعد و برق را در اتاق خودتان ببینید .مولدواندوگراف، دستگاهي است كه مي‌تواند بارها و ولتاژهاي خيلي بالايي را توليد كند.

در اين مولد، يك تسمه لاستيكي كه به سرعت حركت مي‌كند، بارهاي منفي را به داخليك پوسته فلزي كروي مي‌برد اين پوسته بر روي يك پايه عايق نصب شده است تا بارروي آن نتواند منتقل شود اگر اين پوسته را باردار كرده و و يك كره متصل به زمين در نزديك آن قرار دهيد، جرقه‌هاي بزرگي مانند جرقه‌هاي كوچك آذرخش (برقآسمان)، در ميان دو كره توليد مي‌شود.

بار الكتريكي منفي بر روي پوسته كروي بهاندازه‌اي زياد است كه هوا (كه در حالت عادي عايق است) را براي لحظه‌اي به رساناتبديل مي‌كند وجرقه و بار الكتريكي، به طرف كره متصل به زمين (يا اگر شما خيلينزديك آن باشيد به طرف شما) حركت مي‌كند.

لوازم ساخت یک واندوگراف

یک کش پهن لاستیکی

سیم 
میخ 
یک آرمیچر کوچکمثل موتور بادبزن

یک تکه لوله PVC

یک سیخ چوبی

 کیسه پلاستیکی

نوارچسب 
قوطی نوشابه فلزی

بطری نوشابه پلاستیکی

 2 باتری 3ولتی

یک ظرف ماست پلاستیکی کوچک

طرزساخت:

1.     وسط ظرف ماست را سوراخ کنید.

2.      آرمیچر را درست زیرسوراخ به ظرف بچسبانید.

3.     میخ را داغ کنید و با احتیاط 2 سوراخ برای عبورسیم‌های آرمیچر در دیواره ظرف درست کنید. سیم‌ها را از سوراخ‌ها رد کنید.

4.      سوراخ دیگری درست عمود بر محور موتور آرمیچر ايجاد كرده و از آن یک سیم آزادبگذرانید که سیم زمین بشود.

5.      لوله PVC را روی ظرف بگذارید. بالای لوله یک تکهاز سیخ چوبی را قرار دهید. دور سیخ را با نوارچسب بپیچید تا کلفت شود. حالا کش رادور سیخ بیندازید. سر دیگر کش را به محور آرمیچر بیندازید.

6.     همه چیز را با نوارچسبسفت کنید.

7.     حالا سر و ته بطری پلاستیکی را ببرید. لوله PVC باید در بطری جاشود. روی سر بطری هم قوطی نوشابه را بگذارید.

8.     انتهای بطری نزدیک به قوطی راسوراخ کنید؛ از آن یک سیم - که سرش را لخت کرده‌اید - بگذرانید و آن را به قوطی وصلکنید و با چسب محکم کنید.

9.     حالا سیم‌های بیرون‌آمده از ظرف ماست را بهباتری‌ها وصل کنید. بعد از چند دقیقه همه چیز برای رعد و برق حاضر است؛ کافی است به قوطی دست بزنید.

تیمی از مهندسان دانشگاه کالیفرنیا به رهبری یک دانشمند ایرانی نخستین شبکه حسگری تعاملی کاربر را بر روی پلاستیک انعطاف‌پذیر ابداع کرده‌اند.
مایلستون طراحی‌شده توسط علی جاوه‌ای، دانشیار مهندسی الکتریکی و علوم رایانه دانشگاه کالیفرنیا و همکارانش به ربات‌ها کمک می‌کند قوه لامسه بهتری داشته باشند.
این پوست الکترونیکی جدید (e-skin) با روشن‌شدن آنی به لمس واکنش نشان می‌دهد و هر چه فشار بیشتر باشد، نوری که از آن ساطع می‌شود، شفاف‌تر است.

با ابداع این پوست‌ الکترونیکی تعاملی، این تیم در واقع، سیستمی را بر روی پلاستیک طراحی کرده‌اند که می‌تواند به دور اشیای مختلف بپیچد و شکل جدیدی از رابطه انسان- ماشین را امکان‌پذیر می‌کند.
این پوست مبتنی بر تحقیقات پیشین جاوه‌ای است و از فرستنده‌های نانوسیمی نیمه‌هادی که بر روی ورق‌های پلاستیکی نازک لایه‌بندی شده‌اند، استفاده می‌کند.

علاوه بر ارائه حس‌لامسه بهتر به ربات‌ها، مهندسان حاضر در این پروژه مدعی‌اند می‌توان از فناوری پوست‌الکترونیکی جدید برای خلق اشیایی مانند روزنامه‌دیواری استفاده کرد که مانند نمایشگرهای صفحه‌لمسی و ورقه‌های داشبوردی که به رانندگان امکان سازگارکردن کنترل‌های الکترونیکی را با امواج دست می‌دهند، عمل کند.

چوان وانگ، یکی از محققان آزمایشگاه جاوه‌ای، نیز معتقد است پوست الکترونیکی را می‌توان به عنوان نظارت‌کننده سلامتی به بازو اعمال کرد که به طور مدام فشار خون و ضربان قلب را بررسی می‌کند.اندازه نمونه‌های آزمایشگاهی آخرین نسخه پوست الکترونیکی 16*16 پیکسل است و در درون هر پیکسل یک فرستنده، یک ال ای دی ارگانیک و یک حسگر فشار تعبیه شده است.

تعبیه‌کردن حسگرها در درون یک شبکه فرایندی جدید نیست، بلکه تبدیل‌ داده‌ به‌دست‌آمده در درون شی تعاملی موفقیت به شمار می‌آید.بر خلاف صفحه‌لمسی‌های سفت موجود بر روی آی‌فون‌ها، مانیتورهای رایانه و ATMها، پوست الکترونیکی ارائه‌شده انعطاف‌پذیر بوده و می‌تواند به آسانی بر روی هر سطحی قرار داده شود.

به منظور ابداع پوست الکترونیکی قابل‌انعطاف، مهندسان لایه‌ نازک پلیمری را بر روی ویفر سلیکونی قرار دادند.هنگامی که پلاستیک سخت شد، آن‌ها این ماده را از خلال ابزارهای ساخت که از پیش در صنعت نیمه‌هادی به کار می‌رفت، برای لایه‌بندی بر روی اجزای الکترویکی عبور دادند.

پس از این که این ابزار الکترونیکی انباشته شدند، مهندسان به آسانی پلاستیک را از قاعده سلیکونی جدا کردند و فیلم مستقل را که شبکه‌ای حسگر در درون آن تعبیه شده بود، به جا گذاشتند.به گفته جاوه‌ای، آن‌چه این این فناوری را از لحاظ تجاری بالقوه می‌کند، این است که به خوبی با ماشین‌آلات نیمه‌رسانای کنونی ادغام می‌شود.

آزمایشگاه این دانشمند ایرانی الاصل هم‌اکنون در حال مهندسی‌کردن حسگرهای پوست الکترونیکی برای واکنش به دما، نور و همچنین فشار است.
جزئیات این پوست الکترونیکی در Nature Materials منتشر شد.

مرکز NVIDIA با همکاری تیم تحقیقاتی دانشگاه استنفورد، بزرگ‌ترین شبکه عصبی مصنوعی جهان را با هدف مدلبندی چگونگی یادگیری مغز ابداع کردند.این شبکه 6.5 برابر بزرگ‌تر از شبکه‌ رکورددار پیشینی بود که در سال 2012 توسط گوگل طراحی شد.
شبکه‌های عصبی رایانه‌محور توانایی یادگیری چگونگی مدلبندی رفتار مغز را دارند.این رفتارها شامل تشخیص اشیا، کاراکترها، اصوات و شنودها هستند.

خلق شبکه‌های عصبی در مقیاس بزرگ از لحاظ محاسباتی بی‌نهایت هزینه‌بر است.این شبکه تشخیص گربه‌ها را به خودشان آموزش می‌داد و شامل 1.7 میلیارد پارامتر و نمایش مجازی ارتباطات بین نورون‌ها بود.در مقایسه، تیم استنفورد به رهبری اندرو ان جی، مدیر لابراتوار هوش مصنوعی این دانشگاه، شبکه‌ بزرگ خود را فقط با سه سرور و با استفاده از CPUهای متعلق به NVIDIA برای شتاب‌دادن به پردازش داده تولیدشده توسط شبکه، ایجاد کرد.
سپس با وجود 16 سرور CPU متعلق به NVIDIA، این تیم یک شبکه عصبی 11.2 میلیارد پارامتری را ابداع کرد که 6.5 برابر بزرگ‌تر از شبکه ابداعی گوگل گزارش شده است.
هر چه شبکه عصبی بزرگ‌تر و قدرتمندتر باشد، در انجام مسئولیت‌هایی مانند تشخیص اشیا و توانمندکردن رایانه‌ها برای مدلبندی رفتار انسان‌مانند دقیق‌تر است.
شتاب‌دهنده‌های CPU به طور قابل‌توجهی سطوح بالاتر عملکرد محاسباتی را در مقایسه با CPUها ارائه می‌دهند.با ابداع جدید، هر محقق یا کمپانی می‌تواند از یادگیری ماشینی فقط با استفاده از اندک سرورهای شتاب‌داده‌شده توسط CPU برای حل انواع مشکلات زمان واقعی استفاده کند.جزئیات ابداع این شبکه در «نشست بین‌المللی یادگیری ماشین» ارائه شد.

پژوهشگران دانشگاه ایلینویز موفق به ساخت یکی از نازک‌ترین و دقیق‌ترین دماسنج‌های جهان شدند.این دماسنج انعطاف‌پذیر، مجهز به حسگرهای نانومقیاس و قابل پوشیدن است که می‌تواند دمای بدن را از روی پوست با دقت چندمیلیونیوم کلوین گزارش کند. از این فناوری هم در بخش بیمارستانی و هم در منازل می‌توان استفاده کرد.

به گفته محققان این پروژه، حسگرهای مورد استفاده در این دستگاه دارای خواص فیزیکی ویژه‌ای هستند؛ برای مثال بسیار نازک و در عین حال محکم هستند، این ویژگی‌ها شبیه به پوست انسان است؛ بنابراین در صورتی که روی پوست بیمار چسبانده شود، بیمار وجود آن را احساس نمی‌کند. از سوی دیگر بیمار می‌تواند به راحتی از دست خود استفاده کند، به طوری که با خم شدن یا چروکیده شدن پوست، تغییری در عملکرد و ساختار این دستگاه ایجاد نمی‌شود.

روی این دستگاه نودهای حسگری متعددی وجود دارد که هر یک می‌تواند دمای یک نقطه از پوست را اندازه‌گیری کند و در نهایت دمای بدن را با دقتی در حد چند میلیونیوم کلوین گزارش کند. با این ابزار می‌توان چگونگی حرکت گرما از طریق جریان خون و نحوه تغییر دما را در رگ‌های خونی مطالعه کرد. این ابزار می‌تواند اطلاعات جالبی را درباره سلامتی رگ‌های قلبی ارائه کند.

از سوی دیگر جریان الکتریکی از این حسگرها عبور می‌کند و این عبور جریان موجب تولید گرما (گرمای ژول) می‌شود، در نهایت این گرما به پوست اعمال می‌شود. با این دستگاه می‌توان اعمال گرما به پوست را مورد مطالعه قرار داد و هدایت گرمایی پوست را به دقت بررسی کرد. در برخی موارد می‌توان از این گرما برای بهبود زخم‌ها نیز استفاده کرد.از آنجایی که این حسگرها در لایه‌ای از جنس پلی‌آمید به صورت ساندویچی محصور شده‌اند، این دستگاه ضد آب بوده و عایق الکتریکی است.