زمین آب و هواهای مختلف زیادی دارد که از نظر دما، رطوبت، نور و بسیاری از فاکتورهای دیگر با هم متفاوتند. هر یک از این بوم ها اشکال زندگی متفاوتی دارند که جوامع پیچیده ای از موجودات زنده وابسته به یکدیگر را تشکیل می دهند. یک اجتماع پیچیده از گیاهان و جانوران در یک منطقه و یک آب و هوا بیوم biome نامیده می شود.

بعضی از بوم های زمین اینها هستند:

-بیابان -خیلی خشک، یا داغ یا سرد.

-تندرا -خنک، بدون درخت و خشک.

-منطقه ساحلی با گیاهان همیشه بهار - با تابستان های خشک و داغ و زمستان های بارانی، خنک و ملایم.

-جنگل های با میوه های مخروطی یا تایگا -خنک و خشک، با درختانی با میوه های مخروطی.

-جنگل های برگریز معتدل -خنک و بارانی، با درختان برگریز.

-علفزار -پهنه بادخیز و تاحدی خشک از علف با تعداد کمی درخت. این بیوم دشت های بی درخت گرمسیری، چمن زارها، استپ ها، مراتع و غیره را دربر می گیرد.

-بیوم های کوهستانی: بیوم های کوهستانی بسیار متفاوتی از علفزارهای در ارتفاعات پایین، یا زیر درختان منطقه تایگا (درختان با میوه های مخروطی) و یا در ارتفاعات زیاد (شبیه به تندرا) وجود دارد.

-جنگل های بارانی معتدل -خنک و مرطوب.

-جنگل های بارانی گرمسیری استوایی-گرم و خیلی مرطوب.

-غارهای روی خشکی -خنک و تاریک.

-زمین های خیس-انواع زیادی از زمین های مرطوب وجود دارد که شامل مرداب ها، لجن زارها، سیاه آب ها، زمین های آبگیر و از این قبیل است.

-باتلاق های با آب تازه - زمینی مرطوب که نزدیک نهرها، چشمه ها، رودخانه ها و دریاچه ها واقع شده.

-تالاب های معتدل.

-دریاها (اقیانوس یا دریا)

1-منطقه نور خورشید است که این منطقه خودش شامل اینها است:

*مناطق ناحیه ساحلی یا جزر و مدی.

*صخره های مرجانی (محیط های کم عمق با آب شور گرم که بر مبنای مرجان ها است).

*بوم های دهانه رود ها (جایی که رودخانه ها به اقیانوس ها می رسند).

*بوم های دریایی (دریاهای باز نزدیک سطح).

2-منطقه دور از نور (تاریک روشن).

3-منطقه تاریکی عمیق (تاریک) که شامل اینها است:

*بیوم های اعماق اقیانوس (کف).

*چاله های دریایی.

*غارهای دریایی.

از سال‌ها پيش دانشمندان در جستجوی پاسخ به اين سئوال بودند که آيا دايناسورها مثل پستانداران و پرندگان خونگرم یا مثل خزندگان، دوزيستان و ماهی‌ها خونسرد بوده‌اند. به نظر می‌رسد که اکنون پاسخ قانع کننده‌ای برای اين سئوال پيدا شده است.

دايناسورها که تا زمان انقراض نسل آنها بر اثر برخورد اجرام آسمانی به سطح کره زمين حدود ۶۵ ميليون سال از نيرومندترين جانوران بودند به يک گروه ويژه‌ای بين جانوارن خونگرم و جانوران خونسرد تعلق داشتند.

علوم بلاگ به نقل از خبرگزاری رويترز می‌نويسد که گروهی از پژوهشگران با بررسی فسيل‌ها و استخوان‌های باقی‌مانده از اين جانوران توانسته‌اند ضريب رشد پيکر آنها را از روی شکل‌گيری لايه‌های استخوان‌ها تشخيص دهند.

از روی مقايسه اين ضريب رشد با وزن حجمی يا ضريب توده بدنی اين جانوران مختصات سوخت و ساز (متابوليسم) بدن آنها تا حدی مشخص شده است.

در اين پژوهش که نتيجه آن در مجله ساينس (علوم) منتشر شده مشخصات ۲۱ گونه دايناسوری از جمله شکارچيان نيرومند مثل تيرانوساروس و آلوساروس، دايناسور گردن‌دراز آپاتوساروسو دايناسور شبيه پرندگان يعنی ترودون مورد بررسی قرار گرفته است و با مشخصات چندين گونه جانوری ديگر از خانواده آبزيان، پرندگان، خزندگان، پستانداران و دوزيستان مقايسه شده است.

برايان انکيست از استادان رشته بيولوژی تکاملی در دانشگاه آريزونا و يکی از مسئولان اين پژوهش گفت: «نتايج تحقيقات ما نشان می‌دهد که ضريب متابلويسم و نحوه رشد بدن آنها بين جانوران خونگرم و خونسرد امروزی قرار داشته و به طور خلاصه می‌توان گفت فيزيولوژی (مختصات زيست بدن آنها) با جانوران امروزی شباهتی نداشت.»

علوم بلاگ به نقل از خبرگزاری رويترز می‌افزايد که مباحث و اختلاف‌نظرهای علمی در مورد مختصات زيستی دايناسورها از قرن نوزدهم ادامه داشته است. در آن زمان دانشمندان معتقد بودند که دايناسورها جانوران کند، کم‌تحرک و خونسردی بوده‌اند. در قرن بيستم فرضيه‌های ديگری مطرح شد که معتقد بود دايناسورها مختصات بيولوژيک بسيار پيشرفته‌ای داشته و جانوران خونگرمی بوده‌اند.

همزمان با کشف فسيل و آثار باقی‌مانده از گونه‌های سريع‌تر دايناسورها مثل ويلوسيراپتور، برخی از دانشمندان از اين نظريه دفاع کردند که دايناسورها جانوران پر تحرکی بوده و مثل پستانداران و پرندگان خونگرم بوده‌اند. کشف اين نکته که پرندگان محصول تکامل و تغيير يک گونه از دايناسورهای کوچک هستند اين نظريه را تقويت کرد.

جان گرادی از زيست‌شناسان دانشگاه ايالت نيومکزيکو می‌گويد که در بررسی تاريخ ميليون ساله تکامل موجودات تقسيم‌بندی همه جانوران به دو گروه خونگرم و يا خونسرد ساده‌انگاری است.

به گفته او حتی برخی از گونه‌های جانوری امروزی مثل کوسه‌های سفيد بزرگ، ماهی تن و لاک‌پشت‌های دريايی موسوم به پشت چرم را مثل دايناسورها نمی‌توان دقيقا در يکی از دو گروه بزرگ جانوران خونگرم و يا خونسرد قرار داد.

جان گرادی می‌افزايد: «پاسخ دقیق‌تر به اين سئوال اين است که دايناسورها بين جانوران خونگرم و خونسرد قرار دارند. با سنجش ضريب رشد و ميزان مصرف انرژی جانوران ما توانستیم يک نمودار تسلسلی از متابوليسم آنها را ترسيم کرده و جايگاه دقيق دايناسورها را در اين نمودار مشخص کنيم. در کمال تعجب دایناسورها درست در وسط اين نمودار و بين خونگرم‌ها و خونسردها قرار گرفتند.»

دانشمندان جانوران خونسرد را که ضريب متابوليسم آنها بسيار پايين است و بدن آنها حرارت زيادی توليد نمی‌کند و برای دريافت گرما به خورشيد اتکا دارند، اکوترمز می‌نامند.

در مقابل جانوران خونگرم را که ضريب متابوليسم آنها بالاست و برای تامين گرمای بدن خود به سوخت و ساز درونی اتکا دارند اندوترمز می‌نامند.

آن گروه از جانوران مثل دانياسورها که ضريب متابوليسم و ميزان توليد گرما در بدن آنها در حد متوسط و بين دو گروه فوق قراردارد را مسو ترمز ناميده‌اند.

جان گرادی از اساتيد دانشگاه نيومکزيکو می‌گويد احتمالا ضريب متابوليسم متوسط باعث شده بود که برخی از گونه‌های دايناسوری به حدی رشد کرده و عظيم‌الجثه شوند که هيچگاه برای يک جانور پستاندار ممکن نيست.

او می افزايد: «جانوران خونگرم به تغذيه بسيار زيادی نياز دارند و به همين خاطر هميشه در حال چرا و يا شکار هستند. به عنوان مثال اگر يک شير چثه دايناسور تی رکس را داشته باشد. بعيد است بتواند به حدی که برای بقای نياز دارد شکار کرده و غذای خود را تامين کند.»

جانور چیست؟ این پرسش ساده ای به نظر می رسد، اما برای پاسخ به آن لازم است درک درستی از برخی از ویژگی های مبهم موجودات زنده از قبیل چند سلولی بودن، هتروتروفی، دیپلوئیدی و سلول های یوکاریوتی داشته باشیم. به عنوان مثال آسان است که بگوییم زرافه، نهنگ و یا سگ جانورند، اما توضیح این که دقیقاً چرا آنها جانورند ساده نیست.

 شیر تمام ویژگی های جانوران را به نمایش می گذارد. برخی از این ویژگی ها عبارتند از چند سلولی بودن، دیپلوئیدی بودن، هتروتروف بودن و حرکت.

در این مقاله ویژگی های اصلی ای که در تمام جانوران از حلزون ها و گورخرها گرفته تا میمون های پوزه دراز و ستاره های دریایی مشترک است را بررسی می کنیم. بررسی این ویژگی ها به ما کمک می کند تا به عنوان مثال نتیجه بگیریم شقایق های دریایی جانورند نه گیاه. (حتی با وجود این که اگر شقایق های دریایی را سرسری نگاه کنیم شبیه به گل به نظر برسند).

برای شروع اکتشاف در زمینه ویژگی های جانوران، ویژگی های اصلی ای را که در همه آنها و یا در بسیاری از آنها مشترک است را ذکر می کنیم.

گلاس فیش یا ماهیان شیشه ای متعلق به خانواده Chandidae یا Ambassidae شامل همه ماهیانی است که دارای بدن شفاف می باشند. آنها بومی آسیا به خصوص پاکستان ، هند ،نپال ،بنگلادش ،میانمار و تایلند بوده و تا اندازه ۹-۸ سانتی متری رشد می کنند.بدن ماهی بسیار کوچک بوده و دارای نقاط سیاه و قرمز بر روی فلس ها است. نخاع ماهی از میان بدن آن قابل مشاهده می باشد.

این ماهیان به آرامی در آبها ، چشمه های تمیز ، کانالها ، استخرها و در شالیزارها شنا می کنند. آنها شناگرهای ماهری در سطح میانی آکواریم ها بوده و در اسارت در صورت ایجاد شرایط مناسب آب ، در سلامت کامل خواهند بود.
کیفیت پایدار آب ، درجه حرارت و سطوح PH از شرایط زیستی این ماهیان می باشد. دمای آب بین ۳۰ – ۲۶ درجه و PH 8/6 و ۷ مناسب است. بعضی از گونه های گلاس فیش در آبهای لب شور نیز زندگی می کنند. ماهیان اهلی زندگی گروهی را ترجیح می دهند. تمایل آنها به گاز گرفتن باله های سایر ماهیان به خصوص اگر محل زندگی به اندازه کافی بزرگ نباشد ، زیاد است. در محیط وحشی آنها گوشتخوار بوده و به همین دلیل به غذای گوشتی تحت شرایط آکواریوم علاقمندند.

با وجود اینکه گلاس فیش های وحشی تقریبا شفاف هستند ولی اغلب به منظور تجارت ، مواد رنگی غیرسمی به دلیل ایجاد رنگ های نئون درخشان به ماهی تزریق می شود که دوام رنگ تا ۴-۳ ماه می باشد. عملیات رنگ کردن موجب استرس ماهی شده و مستعد بیماری می شوند و نیز تزریقات منجر به تلفات شدید ماهی می گردد. بررسی اخیر در کشور انگلستان نشان می دهد که بالغ بر ۴۰% گلاس فیش های رنگی به ویروس لنفوسیت ها معروف به قارچهای پنبه ای مبتلا می شوند.

آنها با تتراها ، بارب ها ، راس بوراس ، ماهی رنگین کمان ، live bearers ، گورامی و کت فیش سازگار هستند. بیماری مرسوم آنها پوسیدگی باله ها و آلودگی پوستی است.۴ گونه از این ماهیان شامل : Chanda ranga , C lala , C nama & C baculis عموما” برای تجارت در نظر گرفته می شوند .
گونه Chanda ranga معرف به گلاس فیش هندی یا گلاس perch هندی دارای بدنی فشرده از پهلو، گاهی اوقات دارای اشکال تخم مرغی می باشد.پیشانی ماهی برجسته، پشت ماهی کمانی شکل دارای ۲ باله مجزا به اضافه یک باله بلند مخرجی است. بدن شفاف ماهی در بازتاب نور به رنگ کهربایی مایل به سبز رنگین کمانی مشاهده می شود.

باله ها شفاف هستند،رنگ بدن بستگی به محل زندگی ماهی دارد، آنها تحت شرایط نورهای فرابنقش یا در آکواریوم های مدرن دارای لایه های تاریک با بهترین رنگ قابل مشاهده اند. حداکثر اندازه قابل دسترسی ۹ سانتی متر است . آنها به آب با شرایط PH بین ۵/۸ – ۷ و دمای بین ۳۰- ۲۸ درجه نیاز دارند و اضافه کردن ۵/۱ – ۱ % نمک به آب ایده آل است .نرها دارای رنگ زرد بیشتری هستند و در فصل تخم ریزی ، رنگ آبی رنگین کمانی در حاشیه باله های پشتی دیده می شود.

Clala معروف به گلاس فیش هندی در نواحی خلیج دهانه رودخانه ها کشور هند ، تایلند و میانمار یافت می شوند. ماده ها برخلاف نرها دارای رنگ آبی در حاشیه باله های پشتی و مخرجی نمی باشند. این ماهیها در دنیای وحش در گروههای بزرگ دیده می شوند به همین دلیل بهتر است به صورت گروهی در آکواریوم نگهداری شوند. سختی متوسط آب با PH بیش از خنثی ( ۵/۷ – ۲/۷ ) و دمای آب بین ۲۶ – ۲۴ درجه ( ۲۵ درجه ایده آل است ) برای این گونه مناسب است. آنها غذای زنده را به جای غذاهای پولکی و پلت ترجیح می دهند . این گونه در آکواریوم حاوی گیاهان آبی به دلیل شرایط مناسب آب تکثیر می یابد.

C nama معروف به glass-perchlet دراز یا گلاس فیش هندی بومی خلیج دهانه رودخانه ها در شبه قاره هند می باشند. در تجارت ، بیشتر گونه های این ماهی را با رنگهای فلورسنت رنگ می کنند. سختی متوسط آب با PH کمی بیش از خنثی برای آنها مناسب است. دمای آب می تواند بین ۲۸ – ۲۶ درجه باشد اما در هر صورت آنها در محیط های سردتر یا گرم تر بخوبی سازش می یابند. به دلیل لب شور بودن این ماهی، آب با شوری پایین برای آنها مناسب است. نرها دارای باله های کمی بلندتر و رنگ های روشنتری می باشند. این نوع ماهی در شرایط اسارت تکثیر می یابد.

C baculis با عنوان گلاس فیش Burmese کوچکترین آنها در بین گلاس فیش ها است. آنها صلح جو اما خجالتی بوده و محل های آفتابی را ترجیح می دهند. کمی شوری آب با PH 7 و دمای ۲۷-۲۴ درجه برای آنها مناسب است. آنها شناگرهای سطوح میانی آب و گوشتخوارند.تغذیه با غذاهای پولکی برای آنها مشکل است. حداکثر اندازه آنها ۴ سانتی متر است.

 فک‌ها:

فک‌ها با ایجاد لایه‌ای ضخیم از چربی در زیر پوست، بدن خود را در مقابل سرما حفظ می‌کنند. آن‌ها با یخ زدن آب سوراخ‌های بینی‌شان را از آب خارج می‌کنند تا بتوانند هوای کافی به بدن خود برسانند.

شترهای پوست کلفت:

بسیاری از حیوانات بخصوص در طول زمستان لباسی گرم برتن می‌کنند. پوست این حیوانات در زمستان کلفت‌تر از حد معمول می‌شود. این شترهای مناطق خشک آسیای مرکزی پوست‌شان با سردشدن هوا کلفت می‌شود. سرمای زمستانی این مناطق تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد زیرصفر نیز می‌رسد.

خواب زمستانی خرس‌ها:

خرس‌های قهوه‌ای با سرد شدن هوا به خواب زمستانی می‌روند. آن‌ها خود را در غارهایی پنهان کرده، به خواب می‌روند. برای مصرف کمتر انرژی ضربان قلب آن‌ها آهسته‌تر می‌شود و سوخت‌و‌ساز بدن‌شان نیز کند می‌شود. خرس‌های ماده توله‌های خود را در زمان استراحت زمستانی به دنیا می‌آورند.

خارپشت‌های خواب‌آلوده:

خارپشت‌ها نیز در زمستان به خوابی عمیق فرومی‌روند. حرارت بدن آن‌ها به شدت کاهش می‌یابد و طی خواب زمستانی هیچ‌چیز نمی‌خورند. آن‌ها در این مدت از انرژی چربی‌های ذخیره شده در پوست خود استفاده می‌کنند. آزار حیوانات در هنگام خواب زمستانی می‌تواند به مرگ آن‌ها منتهی شود.

موش خرما:

خواب زمستانی موش خرما تا شش‌ماه یا بیشتر طول می‌کشد. آن‌ها در حفره‌های زیرزمینی به صورت گروهی در کنار هم به خواب می‌روند. موش‌های خرما به هنگام خواب زمستانی تنها دوبار در دقیقه نفس می‌کشند و گرمای بدن‌شان نیز تا پنج درجه سانتی‌گراد کاهش می‌یابد. معده و روده آن‌ها نیز نصف اندازه اصلی می‌شود.

مارمولک:

بر خلاف ماهی یخی و ماهی روغنی بسیاری از حیوانات خونسرد به دلیل آن که آب موجود در خونشان به یخ تبدیل می‌شود در درجه حرارت زیر صفر جان خود را از دست می‌دهند. کریستال‌های یخ، سلول‌های بدن حیوانات را همچون میلیون‌ها تیغ‌ کوچک برنده سوراخ می‌کند. برخی از خزندگان و دوزیستان نیز برای حفاظت از خود در برابر یخ‌زدگی به شیوه‌های خاص روی می‌آورند و برای آن که از این کریستال‌های یخ خود را حفظ کنند، میزان گلوکز خون خود را افزایش می‌دهند تا از تولید این کریستال‌ها پیشگیری شود.

مارمولک‌های شمالی تنها حیواناتی نیستند که به مقابله با سرما نیاز دارند. حتی در منطقه استوایی ملایم نیز خزندگان به شیوه‌هایی روی می‌آورند تا به عنوان موجودات خونسرد با سرما و یخ‌زدگی مقابله کنند.

خرس‌های قطبی:

خرس‌های قطبی نیز در قسمت زیرین موهای خود لایه‌ای از چربی دارند که بدن آنها را گرم نگه می‌دارد. همچنین سطح بدن این حیوانات از موهای بلند و ضخیمی پوشیده شده که ساختار پیچیده‌ای دارد. این موها دارای حفره‌هایی هستند که در زمان جمع شدن حرارت در زیر لایه کرکی مانند سطح پوستشان به دفع کردن آب کمک می‌کند.